Υπάρχει δουλειά; Ή δεν υπάρχουν εργαζόμενοι;

Διαβάζω σε ειδησεογραφική ιστοσελίδα: Σε 11,6%, έναντι 8,6% τον Ιούνιο 2009 και 12,0% το Μάιο 2010 ανήλθε το ποσοστό ανεργίας τον Ιούνιο 2010. Το σύνολο των απασχολουμένων κατά τον Ιούνιο 2010 εκτιμάται ότι ανήλθε σε 4.429.823 άτομα, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή… και θα εκτιναχθεί στο 14% έως το τέλος του 2010… και αναρωτιέμαι.. αυτές οι εφημερίδες και οι ιστοσελίδες αγγελιών (Χρυσή ευκαιρία, αγγελιοφόρος, skywalker, εργασία κλπ.) είναι κάλπικες; Όλες αυτές οι αγγελίες για εργασία που δημοσιεύουν καθημερινά είναι ψεύτικες; Αν είναι οκ να τις καταγγείλουμε. Αν δεν είναι όμως και πράγματι υπάρχουν τόσες αγγελίες για εργασία γιατί η ανεργία αυξήθηκε στο 11,6%; (ερώτηση ξανθιάς)..

Πριν αρκετά χρόνια ψάχνοντας για εργασία και εγώ, θα έλεγα ότι ταλαιπωρήθηκα αρκετά και ο λόγος απλός. Δεν ήθελα να δουλεύω Σαββατοκύριακα, δεν ήθελα να δουλεύω απογεύματα, δεν ήθελα να δουλεύω μακριά από το σπίτι μου, δεν ήθελα τούτο, δεν ήθελα το άλλο. Αποτέλεσμα; Να μην βρίσκω δουλειά.. τι πιο απλό!

Φυσικά όταν πια ο κόμπος έφτασε στο χτένι αναγκάστηκα να αναθεωρήσω όλες τις απόψεις μου περί ωράρια, αποστάσεων, και ημερών. Και να το θαύμα!

Μέσα σε 1 εβδομάδα βρήκα δουλειά!!



Μήπως λοιπόν ψάχνουμε δουλειά προσαρμοσμένη στα δικά μας μέτρα και σταθμά; Μήπως στην αναζήτηση μας βάζουμε πολύ ψηλά τον πήχη, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην βρίσκουμε αλλά και να δηλώνουμε μακροχρόνιοι άνεργοι;

Μήπως τελικά μερικοί βολεύονται με το επίδομα ανεργίας;



Φυσικά δεν λέω ότι θα εξαφανιστεί η ανεργία ως δια μαγείας, αλλά δεν θα έχουμε 700 χιλιάδες ανέργους μέχρι το τέλος του χρόνου.

Δεν θα βλέπουμε τόσους μετανάστες σε τόσες πολλές θέσεις εργασίας, που ίσως (λέω ίσως) θα έπρεπε να δουλεύουν έλληνες.



Και συνεχίζω να αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί οι λαθρομετανάστες που έρχονται σωρηδόν στην Ελλάδα και μετά από λίγο κάποιοι από αυτούς βρίσκουν δουλειά και γίνονται νόμιμοι πολίτες αυτής της δύσμοιρης χώρας, πως το καταφέρνουν;

Φυσικά δεν αναφέρομαι στην παράνομη και ανασφάλιστη εργασία, που αυτό είναι φαινόμενο και για τους ντόπιους. (το κράτος που είναι καλέ;)

Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι κάποιος που ψάχνει απεγνωσμένα δουλειά, δεν μπορεί να βρει και είναι συνέχεια στους δρόμους και στις πορείες και διαμαρτύρεται.

Φυσικά υπάρχει κρίση, κλείνουν μαγαζιά, γίνονται απολύσεις. Είμαι της άποψης ότι αν θες κάτι από την ζωή σου, μπορείς και να το καταφέρεις. Αν όντως θέλουμε να δουλέψουμε, θα δουλέψουμε.

Λίγοι είναι οι προνομιούχοι που εργάζονται στο αντικείμενο που τους αρέσει. Λίγοι είναι αυτοί που ξεκίνησαν για πρώτη φορά δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασαν. Ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί που εργάζονται με τα κριτήρια που θέλουν.

Αλλά δυστυχώς έτσι έγινε η ζωή μας. Βέβαια είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε, αλλά μέχρι τότε θα πρέπει να παλεύουμε με ότι όπλο έχουμε.



Και η απορία μου παραμένει…

Τελικά υπάρχει δουλειά; Ή μήπως απλά δεν υπάρχουν οι εργαζόμενοι;

 himaira.blogspot.com

Ευχαριστούμε τη συνάδελφο blogger που μας έστειλε αυτό το υπέροχο άρθρο!!!