CyprusAid: Χάρης Νικολάου - Σκέψεις ενός καλλιτέχνη που έλαβε μέρος

Συνάντησα χθες τυχαία ένα φιλαράκι που έλαβε μέρος στην εκδήλωση CyprusAid

και μου έλεγε με ενθουσιασμό για το πως ένοιωσε όταν βρέθηκε παρέα με τους Μέθεξις, στην εκδήλωση. Και πραγματικά ένοιωσα περήφανος γι αυτούς που με τον τρόπο τους ένωσαν τις φωνές τους με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες για τον ιερό σκοπό.

Πήγα σπίτι έκανα καφέ και σκέφτηκα αυτά που μου περιέγραψε προηγουμένως....  

Ήταν μια άλλη οπτική γωνία των συναισθημάτων .... η πλευρά του καλλιτέχνη που με τον δικό του τρόπο έβαλε το λιθαράκι του την δική του σφραγίδα στην επιτυχία. Έτσι χωρίς να το καλοσκεφτώ τον πήρα τηλ. και του ζήτησα με διστακτικό τρόπο να μου γράψει δυο λόγια .... Με πολλή χαρά και προθυμία μου είπε αμέσως ΝΑΙ και έτσι σας παραθέτω την οπτική γωνία του καλλιτέχνη και τραγουδοποιού Χάρη Νικολάου για την εμπειρία του CyprusAid   

i-AN

Όχι συχνά, αλλά κάθε τόσο συμβαίνει -με μια καινούργια αγωνία- να παίξω σε χώρο ή κατάσταση διαφορετική και ενδεχομένως μεγαλύτερη από τους χώρους που παίζω συνήθως, χωρίς καμία υπόνοια απαξίωσης τους. Τη Δευτέρα είχα τη χαρά και την τιμή, μαζί με εντυπωσιακά πολλούς άλλους, να συμμετάσχω και να ζήσω από κοντά τη μεγάλη συναυλία-εκδήλωση συμπαράστασης CuprusAID η οποία οργανώθηκε μέσα σε δέκα μόλις μέρες. Και φυσικά δε χρειάζεται κανείς να γνωρίζει από οργάνωση εκδηλώσεων και συναυλιών τέτοιου μεγέθους για να υπολογίσει τον αριθμό των ατόμων, το συντονισμό και το κόστος που απαιτείται για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο.

Από νωρίς είδαμε το κοινό να μεγαλώνει πέραν των προσδοκιών μας αλλά, όπως ενημερωνόμασταν συνέχεια, η προσέλευση ήταν έκπληξη και για τους ανθρώπους που ετοίμαζαν τις τελευταίες μέρες το γεγονός.
Πολλές φορές αντιμετωπίζοντας -λανθασμένα- επιδερμικά και ως υπερβολικές, αντιδράσεις καλλιτεχνών επί σκηνής, δεν έμενε παρά να με ξενίσει κατά κάποιο τρόπο το πλήθος των δικών μου συναισθημάτων στη θέα του κοινού. Η σιγουριά του ότι όλοι γνωρίζαμε τους λόγους που βρισκόμασταν εκεί και ότι αυτό γινόταν συνειδητά ήταν έντονη.

Η "συλλογικότητα", η "ενότητα", η "ανθρωπιά" ήταν λέξεις οι οποίες μαζί με άλλες που ακούσαμε πολλές φορές μέσα στη μέρα, λάμβαναν νόημα και άλλη δυναμική κάθε λεπτό που περνούσε. Στη θέα εικόνων όπως αυτή του σχεδόν δακρυσμένου άνδρα παρέα με πλήθος άλλους εθελοντές διαφορετικών ηλικιών να βοηθούν στη μεταφορά των κιβωτίων με τρόφιμα μαζί με πάρα πολλές άλλες εικόνες που καταγράφονται σαν αυτή δε μένει κανένας αδιάφορος ή απαθής.
Έχουν ακουστεί πολλά για τη συγκεκριμένη μέρα. Κυρίως θετικά. Για τα αρνητικά θα απαξιώσω αν και δεν το συνηθίζω. Δε συνηθίζω επίσης να γράφω... γενικά. Πόσο μάλλον με συναισθηματισμούς. Αν το συγκεκριμένο είναι εξαίρεση, μάλλον είναι αναπόφευκτο.

Harrys Nicolaou

Υ.Γ: Harry μου σε ευχαριστώ εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του Blog

       

        i-AN