«Ο αχινός είναι το δικό μας χαβιάρι. Δεν θέλει πολλά, λίγο λάδι, λίγο λεμόνι, ψωμί και δεν υπάρχει καλύτερος μεζές. Αλλά απαιτεί κόπο και μεγάλη προσπάθεια για να τον βγάλεις και να τον καθαρίσεις».
O 44χρονος Χρήστος Ζέππος είναι επαγγελματίας ψαράς και ένας από τους λίγους σε όλη τη Δυτική Κρήτη που έχουν άδεια αλιείας αχινού. Δεκαπέντε χρόνια κάνει αυτή τη δουλειά, έξι ημέρες την εβδομάδα. Σηκώνεται από τις 4 τα ξημερώματα ώστε στις 6 να βρίσκεται στη θάλασσα πάνω στο αλιευτικό του. Τον ακολουθούμε σε μια από αυτές τις εξορμήσεις ξεκινώντας από το λιμανάκι του Αγίου Ονούφριου στο Ακρωτήρι. Μαζί με τον βοηθό του τον Βαγγέλη βλέπουν από πού φυσάει ο άνεμος και ποια ακτή πρέπει να προσεγγίσουν. Η ετοιμασία. «Πάντα μου άρεσε η θάλασσα, γι΄ αυτό και η δουλειά μου έχει σχέση με αυτήν» λέει ο Χρήστος καθώς ετοιμάζεται. Βάζει τη στολή του δύτη, τη μάσκα με τον αναπνευστήρα, παίρνει στα χέρια το πιρούνι με το οποίο ξεκολλάει τον αχινό από το βράχο, την απόχη του και βουτάει στα νερά στις ακτές του Ακρωτηρίου.
Υσστερα από λίγο ακούγεται ο ήχος από τη σφυρίχτα του, σημάδι του ότι η πρώτη απόχη με αχινούς είναι ήδη γεμάτη. Τον πλησιάζουμε με το σκάφος, ο Βαγγέλης τραβάει πάνω την απόχη και του δίνει μια δεύτερη για να συνεχίσει. Ρίχνει τους αχινούς μέσα σε τελάρα και πάνω τους βάζει μια μουσκεμένη στη θάλασσα πετσέτα. «Είναι για να μην τους φάει ο ήλιος. Για να διατηρηθούν ζωντανοί μέχρι να καθαριστούν» εξηγεί ο 20χρονος.
Αναρτήσεις
![[Valid Atom 1.0]](valid-atom.png "Validate my Atom 1.0 feed")
