Τ’ όνειρο μου, εσύ!

Πολλές ελπίδες και κρυφοί πόθοι έχουν μαζευτεί στα σύννεφα,

κι οι άγγελοι μ’ απονιά έχουν σφραγίσει τα σύνορα,

παραμονεύουν μόνο οι Eρινύες, αλλά ακόμα κι αυτές επιλέγουν,

έχουν τη δική τους ηθική

Και πέφτει απόψε ένα φως αλλιώτικο,  παράξενα ερωτικό,

ντυμένο με μια γλυκιά μελαγχολία,

κρυώνω,  ακόμα και τα όνειρα μ’ έχουν απαρνηθεί

κι η μοναξιά σαν κρύος αέρας ασελγώντας, σπάζει τη σιωπή

Μόνο ένα  αφύλακτο όνειρο έχει ξεμείνει στη γη

σαν μια πληγή που αιμορραγεί , και βάφει κόκκινα

τα σώματα μας καθώς χύνονται το ένα μέσα στο άλλο,

και πέφτει μια γλυκιά σιωπή από τα  μάτια σου,

γίνεται όμορφη η μοναξιά, όταν τα όνειρα μου γίνονται, εσύ!