Αυτός ο Ιούλιος είναι ένας “ατυχής μήνας” για την Κύπρο...

Ήταν πράγματι ένα ατυχές συμβάν... 

Παίξαμε με την τύχη μας κορώνα-γράμματα και, ώ, του θαύματος: Χάσαμε... Μήπως όμως το συγκεκριμένο κέρμα είχε και στις δυο του όψεις από μια κορώνα; Από τη στιγμή που στοιβάζεται μια τεράστια ποσότητα εκρηκτικής ύλης σε ένα και μοναδικό σημείο, εκτεθειμένη άμεσα στην ηλιακή ακτινοβολία, υγρασία και βροχή, ποιες άλλες, αλήθεια, θα μπορούσαν να ήταν οι δυνατές επιλογές σ’ αυτό το στοίχημα; 

Ίσως η ημιμάθεια μου να με οδηγεί σε λαϊκιστικά συμπεράσματα, όπως με χαρακτήρισαν πολλάκις οι πολιτικοί-ειδικοί του Κράτους... Κι ο πυροτεχνουργός που προειδοποιούσε μήνες τώρα για την επικινδυνότητα του φορτίου, μάλλον κι αυτός αδαής και λαϊκιστής θα είναι, γι’ αυτό και οι “ειδικοί” τον μετέθεσαν στο ΚΕΝ Λάρνακας. Τι θράσος αλήθεια είχε αυτός ο πυροτεχνουργός να θεωρεί τον εαυτό του “ειδικό”;Γιατί, ποιος μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από τους πολιτικούς και τους διοικητικά αρμόδιους του Κράτους; 

Κι η φίλη μου η Ελενίτσα, που έμαθε από το δημοτικό σχολείο να μην αφήνει αναπτήρες και γκαζάκια εκτεθειμένα στον ήλιο γιατί είναι επικίνδυνο, μάλλον αδαής θα είναι κι αυτή, γιατί δεν ξέρει φυσικά από πυρομαχικά... Αυτά εκρήγνυνται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Αμύνης, που ως “ειδικός”, θα τα τοποθετούσε ακόμα και σε κατοικημένη περιοχή-μακρυά πάντα από τη δική του κατοικία, μην ξεχνιόμαστε...

Δεν ψάχνουμε το γιατί μας ήρθαν τα ρωσικά πυρομαχικά, προς τι ο μεγάλος καημός να τα κρατήσουμε και τις διπλωματικές σκευωρίες. Τα πήραμε, μας τα έδωσαν, μας τα φόρτωσαν, τα φορτωθήκαμε...Με γεια μας! Τώρα τι κάνουμε;

Τρία ολόκληρα χρόνια, οι άνθρωποι που γνώριζαν, φώναζαν εις ώτα μη ακουόντων. Οι πρώτες εκρήξεις έκρουαν καμπάνες κινδύνου, σε άλλης όμως πίστης εκκλησιές. Τα εμπορευματοκιβώτια ραντίζονταν, φούσκωναν, θα είχαμε καλή σοδειά φέτος... Κι έγινε το κακό... 

Και οι “ειδικοί” έπαψαν να είναι ειδικοί, έπαψαν να είναι οι αρμόδιοι, έπαψαν να είναι οι “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”, έπαψαν να είναι οι “ξέρεις τι θέση κατέχω εγώ;”, έπαψαν να είναι οι “ξέρεις πόσα παίρνω εγώ;”,έπαψαν να είναι οι “ξέρεις τι δύναμη έχω εγώ;”,έπαψαν να είναι οι “ξέρεις ποιους ξέρω εγώ;”... Έπεσαν οι μάσκες και φανερώθηκαν τα μίζερα ανθρωπάκια που κρύβονταν πίσω τους, αυτά τα ανθρωπάκια του“δεν γνώριζα”, αυτά τα ανθρωπάκια του“δεν ήμουν εγώ, αλλά οι άλλοι”,αυτά τα ανθρωπάκια του“δεν είχα εγώ τέτοια αρμοδιότητα, εκτελούσα απλώς οδηγίες”, αυτά τα ανθρωπάκια του“τι να κάνω κι εγώ ο καημένος, δεν μου έλεγε κανείς τίποτα”, αυτά τα ανθρωπάκια του “ένας απλός υπαλληλάκος είμαι”...

Παραιτήθηκε ο Υπουργός Αμύνης... Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για να σώσει ότι σώζεται. Γνωρίζει πολύ καλά τη στρατιωτική τεχνική της οπισθοχώρησης... Παραιτήθηκε και ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς... Με τη λευκή σημαία στο χέρι αναβάλλεται η από 6 μέτρων εκτέλεση των ενόχων. Ναι; Άλλος κανείς; Κανείς; 

Κύριε Υπουργέ Εξωτερικών, ανακτήσατε τη φωνή σας 30 ώρες μετά το “ατυχές συμβάν”, όπου οι επιστολές στο γραφείο σας από το Υπουργείο Άμυνας είχαν όγκο ίσο με αυτό των εμπορευματοκιβωτίων και το μόνο που βρήκατε να πείτε είναι ότι δεν είχατε πρόθεση να θέσετε οτιδήποτε υπεράνω της ασφάλειας; Πιθανόν και να μην την είχατε την πρόθεση-μας έχετε συνηθίσει άλλωστε εμάς τους Κύπριους πολίτες να μας οδηγείτε σε καταστροφικές καταστάσεις με τις καλύτερες προθέσεις, κατά λάθος, πώς το λένε-, ακόμα όμως και να μην την είχατε την ΠΡΟΘΕΣΗ κύριε Υπουργέ, την ΕΥΘΥΝΗ την είχατε. Και σας βαραίνει. 

Άλλος; Έστω και την υστάτη, μήπως θέλει κανείς να παραιτηθεί εθελοντικά; (εθελοντική παραίτηση: Νέος όρος, για να διαχωριστεί από την “υποχρεωτική παραίτηση”: Φύγε μόνος σου, για να μην σε διώξουν με τις κλωτσιές, για να κλείσουμε στόματα και, πού ΄σαι; Περίμενε μερικούς μήνες να καταλαγιάσει το κακό για τα μάτια του κόσμου και κάτι θα γίνει και για σένα- για του λόγου το αληθές, βλέπε στο τέλος). Οι υπουργοί έρχονται και παρέρχονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων να συμπληρώσουν και τη δεύτερη πενταετία. Οι άλλοι, οι μόνιμοι; Γενικοί Διευθυντές Υπουργείων, Ανώτεροι Λειτουργοί δημοσίων τμημάτων, Ανώτεροι Αξιωματικοί, τι κάνατε 3 χρόνια; Τι απαντήσατε στις επιστολές που σας στάληκαν; Στα τηλεφωνήματα; Πού ήσασταν την ώρα του εγκλήματος, κύριοι; Ως αδαής πολίτης, γνωρίζω ότι σε περίπτωση που δημόσιος υπάλληλος καθυστερεί επανηλημμένως να προσέλθει στο χώρο εργασίας, καταχραστεί χρήματα (από €1000 και κάτω, για μεγαλύτερα ποσά αλλάζει ο νόμος), δεχτεί φιλοδώρημα, κτλ κτλ κτλ, μπορεί να τεθεί μέχρι και σε διαθεσιμότητα, απολύεται και οδεύει κατηφής προς στο σπίτι του. Αυτούς τους κυρίους που έχουν διαπράξει φόνους εξ’αμελείας, ή εκ προθέσεως θα συνεχίσουμε να τους εργοδοτούμε και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης;

Και μια απορία, σχετική με τα μέτρα οικονομικής λιτότητας: Δεν πιστεύω ότι η κατασκευή υποστέγων θα ήταν η λύση για το πρόβλημα μας, να εξηγούμαστε. Αλλά: ΠΟΣΑ υπόστεγα έχουν κατασκευαστεί τα τελευταία 3 χρόνια για τη στάθμευση αυτοκινήτων των Ανώτερων Λειτουργών των Δημοσίων Τμημάτων; ΠΟΣΑ; Να υποθέσω ότι η κατασκευή υποστέγου για πυρομαχικά είναι από ΑΛΛΟ κονδύλι, το οποίο δυστυχώς έχει εξαντληθεί, έτσι; 

Οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης άρχισαν να δίνουν τις πρώτες δηλώσεις, αποκαλώντας τους δημοσιογράφους “αγαπητέ μου Κώστα, Ανδρέα, κτλ”, να θυμούνται ότι πρέπει να σεβαστούμε για λίγες μέρες τους νεκρούς του “θλιβερού συμβάντος” και να υπόσχονται απόδοση ευθυνών. Η αντιπολίτευση τρίβει χαιρέκακα τα χέρια της κάτω από το τραπέζι που η κυβέρνηση τα θαλάσσωσε, άρα ανεβαίνουν τα δικά της ποσοστά, υπομηδειά που το “ατυχές συμβάν” δεν συνέβηκε όταν ήταν αυτή η κυβέρνηση, αφού κι αυτή τα ίδια θα έκανε και όλοι μαζί, κατέχοντες και εποφθαλμιούντες των κατεχομένων καρέκλων, εκφράζουν τη βαθύτατη τους θλίψη στους συγγενείς των θυμάτων, με την υπόσχεση να αποδοθούν ευθύνες.

Οι 12 άνθρωποι σκοτώθηκαν εν ώρα καθήκοντος, έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης και ποιανών τις αμαρτίες πλήρωναν.Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΙ που θυσίασαν τη ζωή τους για να σωθούμε εμείς οι υπόλοιποι, δεν θυσιάστηκαν όμως για να σέρνονται σήμερα τα γνωστά ΑΝΘΡΩΠΑΡΙΑ πάνω στις σωρούς τους και να μετρούν σαν τζογαδόροι τη νέα κατανομή των ψήφων, τις νέες προαγωγές. Η οικογένεια του Ανδρέα Ιωαννίδη δεν σας περίμενε εσάς, κύριοι, για να της πείτε αν ήταν ήρωας, ή όχι, δεν ήθελε να της εκφράσετε τη βαθιά σας θλίψη και σεβασμό για τον άδικο χαμό του “ήρωα” και ικανότατου αξιωματικού, Ανδρέα Ιωαννίδη. Ήθελε να ακούσετε τις κραυγές του ικανότατου αξιωματικού του Κράτους όσο βρισκόταν εν ζωή. Ήθελε να εκφράσετε το σεβασμό σας έναντι του εμπράκτως, αποσύρωντας τα πυρομαχικά εγκαίρως. Ήθελε να τον τιμήσετε ως ήρωα, που πρόλαβε το επερχόμενο κακό και όχι να πείτε ότι “ήταν καλός ο μακαρίτης”...

Καθησυχάστηκε ο κάθε Κύπριος πολίτης με την υπόσχεση σας περί απόδοσης ευθυνών. Είμαστε βέβαιοι ότι θα τιμωρηθούν οι ένοχοι. Όπως και οι συγγενείς των θυμάτων του αεροπορικού δυστυχήματος της “Helios”, που δικαιώθηκαν βλέποντας τον κύριο Θράσου, να αναλαμβάνει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογούσε... Πώς; Είναι ο Πρόεδρος της ΑΗΚ;;; Είναι βαριά η τιμωρία του τελικά, όπως και των υπολοίπων ιθυνόντων...

Κι αυτός ο Ιούλιος, πολύ “ατυχής μήνας” τελικά... Παρακαλώ όπως τιμωρηθεί παραδειγματικά και του αποδοθούν ευθύνες πάραυτα...

Α.Ο

P.S: Ευχαριστούμε την φίλη που μοιράστηκε τις σκέψεις της μαζί μας....