Συμβουλές για την υγεία και την ηλιοθεραπεία!

Η σύνδεση της ορμόνης του ήλιου με την πρόληψη και τη θεραπεία του καρκίνου είναι ιδιαίτερα προκλητική όταν θεωρηθεί μέσα στο πλαίσιο του διπλού μηνύματος από τους «ειδικούς» ότι θα πρέπει:

1) να αποφεύγουμε τον ήλιο, και

2) να φοράμε αντιηλιακό, για να προστατευόμαστε από τον καρκίνο του δέρματος.


Αν ακολουθήσουμε αυτό το συνδυασμό συμβουλών θα βιώσουμε μια καταστροφική αύξηση των καρκίνων και άλλων ασθενειών, όπως η οστεοπόρωση, η κατάθλιψη και η γρίπη! Επίσης μια αύξηση και του καρκίνου του δέρματος!

Σε απόλυτη συνέπεια με τις αντικαρκινικές ιδιότητες της ορμόνης του ήλιου, η έκθεση στο ηλιακό φως συσχετίζεται με συνολικά χαμηλότερα ποσοστά καρκίνου όλων των μορφών. Για παράδειγμα, η γεωγραφική επιδημιολογία του καρκίνου του προστάτη (αλλά και της γρίπης!) παραλληλίζεται με την ιστορική κατανομή της ανεπάρκειας βιταμίνης D.

Τα υψηλότερα ποσοστά θανάτου από προστατικό καρκίνο σημειώνονται σε περιοχές που υπέφεραν από οστεομαλάκυνση (rickets), δηλαδή περιοχές με έλλειψη χειμερινής υπεριώδους ακτινοβολίας εξαιτίας ενός συνδυασμού υψηλού γεωγραφικού μήκους και επίμονα πυκνής χειμερινής συννεφιάς. Η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του παγκρέατος, μιας από τις πιο ανθρωποκτόνες νεοπλασίες, αυξάνεται επίσης με την απόσταση από τον ισημερινό.

Ο προστατικός και ο παγκρεατικός καρκίνος συσχετίζονται άμεσα όχι μόνο με το σκοτάδι, αλλά και με το σκούρο δέρμα. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι οι Αφροαμερικανοί είναι γενετικά προδιατεθειμένοι για αυτές τις μορφές καρκίνου. Αν ήταν όμως έτσι, τότε γιατί οι μαύροι στην Αφρική βιώνουν πολύ λιγότερα ποσοστά αυτών των καρκίνων από τους μαύρους της Βόρειας Αμερικής; Επειδή το σκούρο δέρμα αντιστέκεται περισσότερο στην υπεριώδη ακτινοβολία κι επομένως οι πιο σκουρόχρωμοι χρειάζονται περισσότερο ηλιακό φως από τους ανοικτόχρωμους για να παράγουν μια δεδομένη ποσότητα ορμόνης του ήλιου. Γι’ αυτό η οδηγία να αποφεύγεται ο ήλιος (που αποτυγχάνει να διακρίνει καταλλήλως βάσει του χρώματος του δέρματος) έχει μια δυσανάλογα επιζήμια επίπτωση σε φυλές και ανθρώπους σκούρου δέρματος ή που μαυρίζουν εύκολα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι σκουρόχρωμοι θα πρέπει να επιδιώκουν να εκτίθενται τακτικά στο ηλιακό φως, ενώ οι ανοικτόχρωμοι θα πρέπει να προφυλάσσονται από την υπερέκθεση σε αυτό.

Και τι γίνεται με τα αντιηλιακά; Στο όνομα της αποφυγής της υπερέκθεσης στον ήλιο άρχισαν από τη δεκαετία του 70 να χρησιμοποιούνται ολοένα περισσότερο τα αντιηλιακά. Παράλληλα, άρχισαν να αυξάνονται ολοένα περισσότερο όλες οι μορφές καρκίνου του δέρματος. Τώρα που ο καρκίνος του δέρματος έχει γίνει ο κορυφαίος σε συχνότητα εμφάνισης καρκίνος, αξίζει να αναρωτηθούμε ποιο ήταν το όφελος –πέρα από την επιδημία δερματικού καρκίνου- που αποκομίστηκε σε αντάλλαγμα για τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν για αντιηλιακά προϊόντα.

Τα περισσότερα αντιηλιακά μπλοκάρουν τη «βραχέου μήκους» UVB ακτινοβολία, αλλά στην πραγματικότητα αφήνουν να τα διαπερνά η «μακρού μήκους» UVA (αν και διαφημίζεται ότι προστατεύουν από τη UVA, μπλοκάρουν ένα μικρό μόνο ποσοστό της UVA ηλιακής ακτινοβολίας). Εξαρχής ο ισχυρισμός ότι το αντιηλιακό προστατεύει από τον καρκίνο του δέρματος ήταν αμφίβολος επειδή η UVB συνιστά μόνο περί το 10% του ηλιακού φάσματος. Η διαβεβαίωση ότι η UVB ακτινοβολία ήταν η μόνη υπεύθυνη για τον καρκίνο του δέρματος βασιζόταν σε ευσεβείς πόθους που υποστηρίζονταν από ελάχιστα έως καθόλου δεδομένα. Με τη σχετικά πρόσφατη ανάδυση τεκμηρίων που ενοχοποιούν τη UVA ακτινοβολία στην ανάπτυξη μελανώματος, το αντιηλιακό βρέθηκε εκτεθειμένο, όπως και οι χρήστες του ήταν ανέκαθεν εκτεθειμένοι. Οι μόνοι κερδισμένοι ήταν οι εταιρείες αντιηλιακών.

Όχι μόνο δεν είναι προστατευμένοι, αλλά οι χρήστες αντιηλιακών μπορεί να βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του δέρματος. Κατ’ αρχάς, το αντιηλιακό υποθάλπει ένα επικίνδυνα πλανερό αίσθημα ασφάλειας. Το σύστημα συναγερμού του δέρματος, δηλαδή το κοκκίνισμα, βραχυκυκλώνεται από αυτό. Χωρίς το κοκκίνισμα ως ειδοποίηση για αποφυγή της υπερέκθεσης στον ήλιο, ο χρήστης του αντιηλιακού είναι σαν ένας πιλότος που πετάει χωρίς ορατότητα – ανίκανος να υπολογίσει που τελειώνει το βέλτιστο και που αρχίζει το υπερβολικό, και αντιμέτωπος με τις δυνητικά καταστροφικές συνέπειες της ακρισίας του.

Οι μελέτες επιβεβαιώνουν αυτό που δείχνει η λογική: οι χρήστες αντιηλιακών ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στον ήλιο και υφίστανται υψηλότερα ποσοστά μελανώματος. Η αύξηση της συχνότητας θανάσιμου δερματικού καρκίνου ανάμεσα στους χρήστες αντιηλιακών μπορεί να μην οφείλεται μόνο στη μεγαλύτερη διάρκεια έκθεσης στον ήλιο. Μάλλον, νέες έρευνες υποδηλώνουν ότι ορισμένα συστατικά της χημικής κρέμας, με την οποία οι «ειδικοί» μας συμβουλεύουν να καλύπτουμε το σώμα μας, μπορεί να μετατρέπονται σε καρκινογόνα όταν τα πλήξει η υπεριώδης ακτινοβολία. Επιπροσθέτως, αφού η UVB είναι το μέρος του υπεριώδους φάσματος που ξεκινάει την παραγωγή της βιταμίνης D, τότε το αντιηλιακό με το να μπλοκάρει τη UVB εμποδίζει το σχηματισμό της ορμόνης του ήλιου. Αυξημένος κίνδυνος μελανώματος αλλά όχι επαύξηση της ορμόνης του ήλιου και όχι μαύρισμα: τελικά ποιοι ωφελούνται από τις σκοτεινές συμβουλές να βάζουμε αντιηλιακά;

Πηγή: skai.gr