Το Μάιο του 1985, επιστήμονες από την Βρετανική Έρευνα Ανταρκτικής (BAS) ανακοίνωσαν τις παρατηρήσεις τους για μεγάλες απώλειες του στρώματος του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική στο περιοδικό Nature.
Οι επιστήμονες παρατηρούσαν το στρώμα του όζοντος από το Διεθνές Γεωφυσικό Έτος του 1957-1958. Το 1985 ανακάλυψαν ότι από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 οι τιμές του όζοντος πάνω από τους ερευνητικούς σταθμούς Halley και Faraday παρουσίαζαν πτώση, όταν επανεμφανιζόταν ο ήλιος στην Ανταρκτική κάθε άνοιξη. Κάτι λοιπόν στην στρατόσφαιρα (περίπου 20 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη) μπορούσε να καταστρέφει το όζον.
Η ανακάλυψη της τρύπας του όζοντος έστειλε καμπανάκι στον κόσμο για την δραματική και μείζονα περιβαλλοντική απειλή. Η συσσώρευση των χλωροφθορανθράκων (CFC) που χρησιμοποιούνται σε ψυγεία και συστήματα κλιματισμού, καθώς και οι βιομηχανικοί διαλύτες βρέθηκαν να καταστρέφουν το προστατευτικό στρώμα του όζοντος που περιβάλλει τη Γη.
Η ανάληψη δράσης από τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο οδήγησε στο πρωτόκολλο του Μόντρεαλ του 1987 και με τροποποιήσεις αργότερα, που διασφάλισε ότι η παραγωγή και η κατανάλωση των CFC, των αλογόνων και του τετραχλωράνθρακα σταμάτησε σταδιακά έως το 2000, και του μεθυλοχλωροφόρμιου μέχρι το 2005.
Όλα τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών υπέγραψαν το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Σήμερα, οι επιστήμονες προβλέπουν ότι τα επίπεδα του όζοντος στην Ανταρκτική θα επιστρέψουν στα επίπεδα της δεκαετίας του 1950 περίπου το 2080.
Πηγή: http://www.physics4u.gr/blog/
Αναρτήσεις
![[Valid Atom 1.0]](valid-atom.png "Validate my Atom 1.0 feed")
